از جمله هنرهای دستی ایرانیان در گذشته‌های دور تزئین و طراحی روی فلزات است. یکی از این هنرها هنر میناکاری می‌باشد. میناکاری هنر آتش و خاک با رنگ‌های پخته و درخشان که سابقه آن به ۱۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح می‌رسد. به طورکلی میناکاری روی فلز مس به دلیل چکش خوربودن آن راحت‌تر نسبت به بقیه فلزات انجام می‌گیرد. به این صورت که ابتدا ظروف مسی (بشقاب، گلدان و …) توسط مسگر به شکل و اندازه موردنظر ساخته شده و سپس توسط قلمزن با ابزار قلم‌زنی نقوش برجسته روی آن اجرا می گردد. پس از آن توسط استادکار مینا لعاب سفید رنگی روی آن پاشیده شده و در کوره گذاشته تا برای نقاشی آماده شود. پس از آماده شدن، هنرمند به نقاشی روی این بوم سفید می پردازند و مجدداً جهت ثابت شدن رنگ روی آن، آن را در کوره قرار می‌دهند. در هر مرحله ساخت هر ظرف حدود ۸ بار به کوره می رود و به طور متوسط ۲۰۰ تا ۸۰۰ درجه سانتیگراد حرارت می بیند تا به رنگ مطلوب و درخشان درآید.